എന്നാലും..ന്‍റെ അഞ്ജലീ..

അഞ്ജലി, അവളെന്‍റെ കളിക്കൂട്ടുകാരി ആയിരുന്നു. ഞങ്ങള് തമ്മില്‍ മൂന്നു വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഞാന്‍ ആദ്യായി പിച്ച വെച്ച് തുടങ്ങിയ മുറ്റത്ത്‌ തന്ന്യാ അഞ്ജലിയും പിച്ച വെച്ചത്. അതൊക്കെ കൊണ്ട് തന്നെ എന്‍റെ ബാല്യകാല ഓര്‍മ്മകളിലെ നിറഞ്ഞ സാന്നിധ്യം ആയിരുന്നു അഞ്ജലി. അന്നൊക്കെ എപ്പോഴും അഞ്ജലി പെണ്ണിന്‍റെ കൂടെ പാടത്തും തൊടിയിലും ഓടി ചാടി നടക്കണെ ആയിരുന്നു എന്‍റെ പ്രധാന വിനോദം . എന്ത് കിട്ടിയാലും അവള്‍ക്കു കൂടെ കൊണ്ട് കൊടുത്തിട്ടേ കഴിക്കു. അതൊക്കെ കൊണ്ട് തന്നെ അഞ്ജലിക്കും എന്നെ ജീവനായിരുന്നു...

അന്ജലീ ...' ന്നു ഒന്ന് നീട്ടി വിളിച്ചാല്‍ മതി..

വാലും ആട്ടി..തലയും കുലുക്കി ..മറുപടി തരും..'ബ്രേ...'

ഞെട്ടിയോ.. ??

ഞെട്ടേണ്ട.. അഞ്ജലി നമ്മടെ അമ്മിണി പശു കടിഞ്ഞൂല്‍ പെറ്റു ഉണ്ടായ പൈക്കുട്ടിയാ ..!

അമ്മാമ്മേടെ പെറ്റ് ആയിരുന്നു അമ്മിണി പശു..അത് കൊണ്ട് തന്നെ...കുടുംബത്തിലെ ആദ്യത്തെ കുട്ടിയായ എനിക്ക് കിട്ടിയ അതെ പരിഗണന തന്നെ അമ്മിണിടെ മോള്‍ക്കും കിട്ടി..എങ്ങും കെട്ടി ഇടില്യ, എപ്പോഴും ഓടി ചാടി നടക്കാം, എന്ത് കുറുമ്പും കാണിക്കാം.

അങ്ങനെ ഓടിയും ചാടിയും ഡെയിലി ഞാന്‍ കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്ന പഴത്തൊലി കഴിച്ചും ഒക്കെ അഞ്ജലി വളര്‍ന്നു വല്യ പെണ്ണായി. ഇനി കെട്ടാതെ വിട്ടാല്‍ ലവള് വേലി ചാടിയാലോ എന്ന് പേടിച്ചു ആവാം അമ്മമ്മ അഞ്ജലിയേം കെട്ടി ഇടാന്‍ തുടങ്ങി.

പക്ഷെ കയറു കഴുത്തില്‍ വീണതോടെ അവടെ കളിയും ചിരിയും എല്ലാം പോയി.. കളിക്കുടുക്ക വാങ്ങി കൊടുത്താലോ എന്ന് വരെ അത് കണ്ടു ഞാന്‍ സീരിയസ് ആയി ചിന്തിച്ചിരുന്നു അന്നൊക്കെ. എന്തായാലും അതോടെ തൊടി മുഴുവന്‍ ഓടി നടന്നുള്ള കളിക്ക് പകരം, അഞ്ജലിയെ കെട്ടുന്ന തെങ്ങിന്‍ മൂട്ടിലായി ഞങ്ങടെ കളി. ഇടയ്ക്കു ഒരു രസത്തിനു അഞ്ജലി പശുവിന്റെ പുറത്തു കയറി ,ശീമ കൊന്നയുടെ കമ്പും ഒക്കെ കയ്യില്‍ പിടിച്ചു തലയൊക്കെ മാക്സിമം ഉയര്‍ത്തി ഞാന്‍ ഒരിരുപ്പ് ഇരിക്കാറുണ്ട .

ശ്ശൊ, ഒന്ന് കാണണ്ടേ കാഴ്ച തന്നെയാ!

കാലന്‍ പോലും നാണിച്ചു പോത്തിന്റെ പുറത്തു നിന്ന് താനേ താഴെ ഇറങ്ങും '.. അത്ര സെറ്റപ്പാ..

കാലം പിന്നെയും കടന്നു പോയി.. ഞാന്‍ എല്‍ കെ ജി ക്ലാസിലേക്കും അവിടുന്ന് ഉന്നത പഠനത്തിനായി തൊട്ടു അടുത്ത വര്‍ഷം യു കെ ജി യിലേക്കും ചേക്കേറി. അഞ്ചു കിലോ ഉള്ള ബാഗും വാട്ടര്‍ബോട്ടിലും ചുമന്നു സ്കൂളില്‍ ചെന്ന് ലത ടീച്ചറിന്റെ അടിയും വാങ്ങി ഇരിക്കുന്ന അന്നൊക്കെ അഞ്ജലിയോടു എനിക്ക് കടുത്ത അസൂയ തോന്നീട്ടുണ്ട്..

എന്ത് സുഖവാ...എപ്പോഴും വീട്ടില്‍ നില്‍ക്കാം...തോന്നുന്ന സമയം വരെ ഉറങ്ങാം,ആരും ഒന്നും ചോദിക്കൂല...തോനുന്നിടതൊക്കെ അപ്പിയിടാം...ചാണകം വരെ അമ്മമ്മ എടുത്തു സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കും.. മുടിഞ്ഞ ഭാഗ്യം തന്നെ..

എന്‍റെ കൃഷ്ണാ...അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ എങ്കിലും നീ എന്നെ ഒരു പശുകുട്ടിയായി ജനിപ്പിക്കണേ.. ഇടങ്ങഴി പാലും ഒരു കൊട്ട ചാണകവും കൈക്കൂലി താരമേ...എന്ന് വരെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിട്ടുന്ട് .

അങ്ങനെ ഒരു പശുകുട്ടിയായില്ലെന്കിലും , പശുകുട്ടിയുടെ ഫ്രണ്ട് എങ്കിലും ആവാന്‍ കഴിഞ്ഞ സന്തോഷത്തില്‍ മതി മറന്നു നടക്കുന്ന കാലം.

അന്നൊരു ശനിയാഴ്ചയായിരുന്നു..സ്കൂളില്‍ പോവേണ്ട..മറ്റു പറയത്തക്ക പണികള്‍ ഒന്നും ഇല്ല. ഉച്ചയ്ക്ക് എന്നെ പിടിച്ചു കിടത്തി ഉറക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിനിടയില്‍.. എന്‍റെ പാവം അമ്മ ഉറങ്ങി പോവുകേം ചെയ്തു. മിണ്ടാനും പറയാനും ആരും ഇല്യാതെ ആയതോടെ മെല്ലെ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. മുറ്റത്തെ വെള്ളരിമാവിന്റെ ചോട്ടില്‍ പാതി ഉറക്കത്തില്‍ അയവെട്ടി കൊണ്ട് മയങ്ങുന്നു നമ്മുടെ കഥാനായിക..മിസ്സ്‌ അഞ്ജലി.

അമ്പടി, അങ്ങനെ ഇപ്പൊ ചാച്ചണ്ട..വാ നമുക്ക് കളിക്കാം എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്ന് അതിന്‍റെ പുറത്തേയ്ക്ക് ചാടി കയറുന്നത് വരെ എല്ലാം ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ ആയിരുന്നു. പക്ഷെ പിന്നെ എല്ലാം കൈ വിട്ടു പോയി...

ഉറക്കത്തില്‍ നിന്ന് ഞെട്ടി എണീറ്റപ്പോള്‍ ഒരു കുട്ടിച്ചാത്തന്‍ തന്റെ നേരെ ചാടി വീഴുന്നത് കണ്ടാവാം.. ചാടി എണീറ്റ പശുകിടാവ് ദേഹത്ത് ചെള്ള്‌ പോലെ പിടിച്ചിരുന്ന എന്നെ കുടഞ്ഞു താഴെ ഇട്ടു..

അപ്രതീക്ഷിതമായ ആക്രമണത്തില്‍ പതറിയെങ്കിലും ഞാന്‍ ദയനീയമായി പറഞ്ഞു നോക്കി...

അഞ്ജലി.. ഇത് ഞാനാ.. രാവിലെ കൂടി നിനക്ക് രണ്ടു പഴത്തൊലി ഒക്കെ കൊണ്ട് തന്നത് ഓര്‍മ്മയില്യെ..കൂള്‍ ഡൌണ്‍

എവിടെ..ആര് കേള്‍ക്കാന്‍..

തലങ്ങും വിലങ്ങും ഓടുന്ന പൈക്ടാവിന്റെ ചവിട്ടു മൂന്നു നാലെണ്ണം ദേഹത്ത് എവിടെ ഒക്കെയോ കിട്ടി.

ലവളിത്ര നന്ദി ഇല്ലാത്തവള്‍ ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാത്തത്‌ എന്‍റെ തെറ്റ് .

ഇനിയും മിണ്ടാതിരുന്നാല്‍ നെഞ്ച് ഇന്ജ്ച ചതച്ചത് പോലെ ആവും എന്ന് മനസിലായതോടെ ഞാന്‍ വല്യ വായിലെ കാറി കൂവി..

എവിടെ നിന്നോ അമ്മമ്മ ഓടി വന്നു , അഞ്ജലിയെ കയറില്‍ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി. കയറില്‍ കുരുങ്ങി , ട്രാക്ടര്‍ കേറിയ പുന്ചപ്പാടം പോലെ കിടന്ന എന്നെ ഒരു വിധത്തില്‍ പിടിച്ചു എഴുനെല്‍പ്പിച്ചു കയ്യാലപ്പുറത്തു കൊണ്ട് ചെന്നിരുത്തി. നെഞ്ചത്ത് കാര്യമായി ഒരു ചവിട്ടു കിട്ടിയത് കൊണ്ടാവാം, ശ്വാസം എടുക്കാന്‍ അമ്മാമ്മേടെ റിപ്പയര്‍ പണികള്‍ കുറെ വേണ്ടി വന്നു.

വൈകിട്ട് മുറ്റത്ത്‌ അരമതിലില്‍ കിടത്തി അമ്മയുടെയും അമ്മാമ്മയുടെയും തിരുമ്മു ചികിത്സ. തിരുമ്മലിന്ടെ വേദനയില്‍ ഞരങ്ങുന്ന എന്നെ കണ്ടിട്ട് അമ്മയ്ക്ക് ദേഷ്യം സഹിക്കുന്നില്ല.

'പശുന്റെ ചവിട്ടും കൊണ്ട് കേറി കെടന്നു മോങ്ങുന്നോ...പോടാ ചെന്ന് രന്ടെണ്ണം കൂടെ മേടിച്ചോണ്ട് വാ...ദോ നിന്ന് നോക്കുന്നു നിന്റെ കുന്ജലി..'

ഞാന്‍ മെല്ലെ തല ഉയര്‍ത്തി നോക്കി.

എരുത്തിലില്‍ നിന്ന് ഒന്നും അറിയാത്തപോലെ പുല്ലു തിന്നുന്നു അഞ്ജലി പശു.ഇടയ്ക്ക് എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്. മുഖത്ത് ഒരു പരിഹാസച്ചിരി ഉണ്ടോന്നു സംശയോണ്ട്..

'ന്നാലും..ന്റെ അഞ്ജലി..നീ എന്നോടിങ്ങനെ...'

എന്തായാലും അതിനു ശേഷം അഞ്ജലിയോടെന്നല്ല , ആ പ്രായത്തിലുള്ള ഒരു ക്ടാവിനോടും ഞാന്‍ കമ്പനി അടിക്കാന്‍ പോയിട്ടില്ല.. വെറുതെ എന്തിനാ.. അല്ലെ ?